@misc{Stambulski_Michał_Nużący_2019,
 author={Stambulski, Michał and Zomerski, Wojciech},
 copyright={Copyright by Michał Stambulski},
 copyright={Copyright by Wojciech Zomerski},
 address={Wrocław},
 howpublished={online},
 year={2019},
 publisher={Centrum Edukacji Prawniczej i Teorii Społecznej (CLEST)},
 publisher={Inicjatywa Wydawnicza "Chiazm"},
 language={eng},
 language={pol},
 abstract={Z przeprowadzonych badań wynika, że aplikacja opiera się na mechanizmie „nużącej konieczności”. Chęć uzyskania tytułu zawodowego powoduje, że, pomimo krytycznej oceny, aplikanci kontynuują i kończą aplikację. Ten etap należy zatem traktować nie jako usługę edukacyjną – polegającą na przekazywaniu wiedzy i kształceniu umiejętności koniecznych do zostania profesjonalnym pełnomocnikiem w zamian za odpowiednią opłatę – a jako „rytuał przejścia”, rozumiany jako zespół ceremonii, proces, w ramach którego następuje zmiana statusu społecznego absolwenta (-tki) prawa i przyjęcie go (jej) do, postrzeganego jako elitarne, grona radców prawnych i adwokatów. Społeczny prestiż tych zawodów oraz przekonanie, że aplikacje są naturalnym wyborem po studiach prawniczych, stanowią przyczynę, dla której absolwenci prawa są gotowi poświęcać swój czas i środki na uzyskanie tytułu zawodowego. Może to również tłumaczyć, dlaczego, pomimo negatywnej oceny aplikacji, aplikanci nie podejmują żadnych działań na rzecz jej reformy. Ich „przejściowy” status powoduje, że z jednej strony nie są traktowani przez samorządy jako równorzędni partnerzy, a z drugiej nie sprzyja on podejmowaniu długofalowych inicjatyw i artykułowaniu swoich oczekiwań. Wizja nieodległego zostania adwokatem lub radcą prawnym dyscyplinuje, stanowiąc przeszkodę dla jakichkolwiek działań, które mogłyby doprowadzić do poprawy sytuacji aplikantów i jakości uzyskiwanej edukacji.},
 title={Nużący rytuał. Aplikacja adwokacka i radcowska w Polsce},
 keywords={prawo, aplikacja, adwokaci, radcowie prawni, edukacja prawnicza},
}