@misc{Wiórek_Piotr_Marcin_(1975–_)_Ochrona_2016,
 author={Wiórek, Piotr Marcin (1975– )},
 copyright={Copyright by Piotr Marcin Wiórek},
 howpublished={online},
 year={2016},
 language={pol},
 abstract={W niniejszej rozprawie o charakterze komparatystycznym poddano krytycznej analizie rozwiniętą w doktrynie i orzecznictwie niemieckim koncepcję odpowiedzialności przebijającej (Durchgriffshaftung) oraz rozwijane w doktrynie polskiej zbliżone do niej koncepcje nadużycia formy prawnej spółki, nadużycia osobowości prawnej oraz nadużycia prawa do posługiwania się formą osoby prawnej w zakresie, w jakim dotyczą one odpowiedzialności wspólników spółki z o.o. wobec jej wierzycieli. W sposób obszerny przedstawione zostały teoretyczne i dogmatyczne podstawy odpowiedzialności wspólników spółki z o.o. wobec jej wierzycieli na podstawie koncepcji odpowiedzialności przebijającej, a także poszczególne – rozwinięte w doktrynie i orzecznictwie niemieckim – grupy przypadków uzasadniających odpowiedzialność przebijającą (tzw. przypadki „przebicia”), które można zarazem określić jako przypadki nadużycia formy prawnej spółki. Przedstawiona została również krytyka koncepcji odpowiedzialności przebijającej w doktrynie i orzecznictwie niemieckim oraz w doktrynie polskiej. W ramach podjętej w niniejszej rozprawie komparatystycznej analizy o charakterze funkcjonalnym i kontekstowym niemiecki porządek prawny stanowił punkt odniesienia, natomiast polski porządek prawny – porządek docelowy. Celem rozprawy była mianowicie odpowiedź na pytanie, czy koncepcja odpowiedzialności przebijającej jest możliwa do przejęcia na grunt polskiego prawa spółek i czy jej zastosowanie jest celowe. Odpowiedź na to pytanie wymagała nie tylko pogłębionej analizy samej koncepcji „przebicia”, lecz również alternatywnych wobec niej podstaw prawnych odpowiedzialności wspólników spółki z o.o., a także zbadania metodologicznej i dogmatycznej dopuszczalności zastosowania tej koncepcji w prawie polskim. Przeprowadzona w rozprawie analiza prowadzi do wniosku, że koncepcja odpowiedzialności przebijającej jest możliwa do przejęcia w polskim prawie spółek na gruncie legis latae, a jej zastosowanie byłoby celowe w szczególnie drastycznych przypadkach nadużycia formy prawnej spółki z o.o. Koncepcja odpowiedzialności przebijającej stanowi jednak rozwiązanie o charakterze prawotwórczym i swoisty „wentyl bezpieczeństwa”, mający stanowić wyjątkowy instrument ochrony wierzycieli spółki z o.o. Jej nieumiejętne stosowanie mogłoby doprowadzić do osłabienia bezpieczeństwa obrotu i osłabić atrakcyjność spółki z o.o. jako formy prowadzenia działalności gospodarczej, zwłaszcza jeżeli weźmie się pod uwagę absolutny wręcz charakter tej odpowiedzialności. W swojej „klasycznej” postaci koncepcja „przebicia” uniemożliwia bowiem (zasadniczo) wspólnikom – z uwagi na jej obiektywny charakter – zwolnienie się z odpowiedzialności, chociażby poprzez wykazanie braku winy za zachowanie stanowiące nadużycie formy spółki z o.o. Dlatego też w uwagach i postulatach de lege ferenda zaproponowane zostało wprowadzenie do polskiego prawa upadłościowego przepisów przewidujących odpowiedzialność wspólników spółki z o.o. wobec jej wierzycieli, dzięki czemu wzmocniona zostanie ochrona wierzycieli spółki z o.o. w przypadkach nadużyć, przy jednoczesnym umożliwieniu wspólnikom zwolnienia się z tej odpowiedzialności poprzez wykazanie, że nie ponoszą oni winy za nadużycie.},
 type={tekst},
 title={Ochrona wierzycieli spółki z o.o. poprzez osobistą odpowiedzialność jej wspólników. Koncepcja odpowiedzialności przebijającej i nadużycia formy prawnej spółki w prawie niemieckim i polskim},
 keywords={ochrona wierzycieli, spółka z o.o., odpowiedzialność przebijająca, nadużycie formy prawnej spółki, unicestwienie egzystencji spółki, niedokapitalizowanie spółki, sztafeta spółek, faktyczna likwidacja, nadużycie instytucji, redukcja teleologiczna, redukcja celowościowa, odstępstwo od sensu językowego przepisu, odpowiedzialność deliktowa, ograniczenie indemnizacji do bezpośrednio poszkodowanego, szkoda bezpośrednia, szkoda pośrednia, stosunek szczególnego powiązania, obowiązki lojalności},
}